Sławomir Rusin Boeken

Porzuć swoje ego przebrane za Boga. I zacznij wierzyć naprawdę Jako wierzący przyzwyczajeni jesteśmy do myśli, że wiara wyzwala – z niewoli grzechu, złych przywiązań, błędnych przekonań na temat Stwórcy i egoizmu… Przecież „ku wolności wyswobodził nas Chrystus”. I to prawda. Ale wiara może być też przeżywana w taki sposób, że zamiast przynosić wolność – więzi. np. w lęku, niedojrzałości, bezrefleksyjnych schematach i demonicznych obrazach Boga. Jacek Prusak, jezuita, psycholog i psychoterapeuta, pokazuje, że choć związki psychologii z wiarą nie są proste, to trudno pomijać obie dziedziny, jeśli tylko chcemy żyć i wierzyć w pełni. Otwiera przed nami drzwi do lepszego zrozumienia siebie i relacji, jakie budujemy. Pokazuje, że Bóg jest zwykle inny, niż sądzimy, a spotkanie z Nim bardziej uwalniające, niż przypuszczamy. Ostatnie słowa Jezusa na krzyżu wyrażają najgłębszy paradoks duchowej przemiany, jaką opisuje Biblia. Jeśli chcemy „zobaczyć” Boga musi umrzeć w nas „stary człowiek”; aby Bóg żył w pełni w nas, musi umrzeć nasze ego. Krzyż objawia także „drugą stronę” tego procesu, będącą jego największym skandalem, że owa śmierć dotyczy także samego Boga. Wszystkie nasze religijne idee i wyobrażenia muszą umrzeć, aby Bóg mógł się narodzić, łącznie z samym pojęciem Boga. Jacek Prusak SJ jest chrześcijaninem kłopotliwym. Oprotestowuje Kościół pozłacany, skostniały w doktrynie i robiący deal z politykami. Z drugiej strony pokazuje, jak fascynująca może być medytacja i poszukiwanie Boga oraz – pośrednio – jak zarozumiały bywa naiwny i agresywny ateizm. Trudno godzić rolę i zadania duszpasterza z perspektywą psychoterapeuty – Jackowi się to udaje, a ta książka jest tego dowodem. prof. Bogdan de Barbaro

Dojrzała wiara to zgoda na obcowanie z Tajemnicą Czy psychologia jest wrogiem wiary? A może doprowadzi do tego, że uwierzę głębiej? Czy wyznacznikiem bliskości z Bogiem są emocje? Co Pismo Święte mówi o orientacji seksualnej? Czym jest dojrzała duchowość? Kiedy w mojej wierze więcej jest magii i lęku niż Chrystusa? Kościół na kozetce to emocjonująca rozmowa o skomplikowanych relacjach między psychologią a religią. Jacek Prusak, jezuita i psychoterapeuta, mierzy się z pytaniami o znaczenie terapii w życiu duchowym, o dojrzałe rozumienie posłuszeństwa Kościołowi i o życie religijne osób homoseksualnych. Autorzy poświęcają również dużo uwagi pedofilii i krzywdom wyrządzonym osobom molestowanym. W dojrzewanie, pogłębianie wiary wpisane jest, by pozwolić Bogu być Bogiem, a nie tylko powiększoną wersją kogoś, kogo znamy.

Przez żołądek do serca. Miliony razy Swój pierwszy w pełni samodzielny posiłek przygotowała dopiero, gdy miała 17 lat. To było w 1967 roku, dzień po śmierci mamy. Zrobiła ziemniaki z kwaśnym mlekiem. Pierwszy chleb spaliła, drugi wyszedł niedopieczony. Brakowało jej wprawy. Przez dwa lata pracowała w hutach szkła w Czechosłowacji. Pojawił się nawet kandydat na męża, ale wizja małżeństwa zupełnie jej nie pociągała. Wkrótce wstąpiła do Zgromadzenia Córek Bożej Miłości. Na pytanie matki przełożonej o to, co chciałaby robić w zakonie, odparła: Gotować. Z biegiem lat rozwinęła kulinarne skrzydła i kiedy w 1999 roku zaczęła pracę w kuchni jezuitów, ich życie zmieniło się nie do poznania. Życie wielu Polaków również. Pierwsze wydanie 103 ciast siostry Anastazji ukazało się w nakładzie zaledwie 2 tys. sztuk. Dziś to białe kruki. Potem pojawiły się inne tytuły, w sumie ponad 4 mln egzemplarzy. Zagraniczna prasa porównywała Siostrę do Nigelli Lawson i do Jamiego Olivera. Ale my wiemy, że Siostry nie da się z nikim porównać. Jest wyjątkowa i nasza. Tak jak jej ciasta, sałatki, surówki, dania świąteczne i codzienne. Pora bliżej poznać samą siostrę Anastazję (i jeszcze trochę przepisów).

Psychoza czy opetanie. Psychologia jungowska wobec wyzwan cywilizacji

Obszarem zainteresowania prezentowanego w niniejszym opracowaniu jest ta część nauk o zarządzaniu, która dotyczy organizacji należących do sektora publicznego. W szczególności uwaga skoncentrowana jest na zdolności do nawiązywania współpracy między podmiotami oraz zasadach ją umacniających. Podręcznikowo rzecz biorąc rozważania dotyczą organizacji niezorientowanych na zysk lecz zdefiniowanych strukturą dochodów. W szczególności w polu widzenia znajdują się organizacje formalne, a szczegółowo projekty organizacji, których logiką jest współdziałanie między podmiotami z sektora publicznego i społecznego, posiadające zasoby nierynkowe, kontrolowane poza mechanizmami rynkowymi i finansowane ze strumienia środków publicznych. Autorka poszukuję warunków dla zaprojektowania organizacji, gdzie uczestnicy działają dobrowolnie mając na uwadze wartości społeczne i kierują się aspiracjami jako moralnością organizacyjną. Moralnością, wokół której jest sformułowane zamierzenie strategiczne i zbudowane poczucie kompetencji wraz z towarzyszącą mu tożsamością, jest współpraca w ramach partnerstwa publiczno-społecznego. Ożywianie tak pojmowanej organizacji, to aktywność realizowana w warunkach sprzeczności pomiędzy realiami i możliwościami, planami i wizjami, bieżącymi działaniami i powinnościami, realizacjami i aspiracjami.

Wigilia to czas wyczekiwania na najbardziej niezwykłe narodziny w dziejach ludzkości, narodziny Boga, który stał się Człowiekiem. Jest to także czas symboli, ukrytych w zwyczajach, gestach, pieśniach, a nawet w obecnych w tym dniu na naszych stołach kolorach i potrawach. Warto wejść w ten niezwykły świat, by jak najpełniej zanurzyć się w to oczekiwanie i świętowanie, by zrozumieć, co tak naprawdę celebrujemy i dlaczego w taki, a nie inny sposób. Ta książeczka to prawdziwy przewodnik, który poprowadzi Czytelnika do odkrycia bogactwa Wigilii.