Małgorzata Kochanowicz Boeken

Wojna niszczy wszystko, co piękne. Czy uczucie jest w stanie uratować zagubione dusze? Pierwsza wojna światowa. Trwa bitwa o Łódź. Do dworku, którego właścicielką jest Emilia Ragniewicz, trafiają po nieudanym ataku niemieccy oficerowie Hauptmann Witold Sydow i Leutnant Wilhelm Lange. Schronienie znajdują tu również uciekinierzy z Kalisza, doktor Nawrocki i nastoletni Maksymilian. Ranny Sydow pod opieką doktora zaczyna odzyskiwać siły, jednak skrywane przez mieszkających w dworku tajemnice powoli wychodzą na jaw i stają się zarzewiem konfliktu. Do majątku przyjeżdża także oddział Rosjan z pułkownikiem Baskakowem na czele. Witold podejmuje z rosyjskim oficerem niebezpieczną grę, w której stawką jest życie mieszkańców dworku.

Jest wiele rzeczy, które koty – w przeciwieństwie do dzieci – potrafią zrobić. Na przykład: chłeptanie mleka albo używanie języka jako grzebienia. Jest też wiele rzeczy, których koty nie potrafią, chociażby: śpiewanie dzieciom kołysanek lub złażenie z drzew…W tej szalonej historyjce o tajemnicach kotów i ich sekretnym życiu, opowiedzianej z punktu widzenia małego dziecka, Abner Graboff łączy głos dziecięcej niewinności ze wspaniałym poczuciem humoru. Żartobliwe, zamaszyste ilustracje dopełniają prosty tekst, do którego inspiracją stał się kot-ulubieniec całej rodziny.

Była raz starsza pani - łańcuszkowa rymowanka, doskonała do głośnego czytania! - absurdalny humor - świetne, ponadczasowe ilustracje Abnera Graboffa - piękne wydanie, twarda oprawa, płócienny grzbiet - nie tylko dla dzieci! Idealna książka do połknięcia w jeden wieczór! Pewnego dnia starsza pani połyka muchę. Jedyny sposób, żeby pozbyć się muchy, to połknąć pająka, który się wierci i kręci Ta przewrotna historyjka, przypominająca nieco Rzepkę Tuwima, od ponad wieku zachwyca zarówno dzieci jak i rodziców. Jej wyrazisty rytm sprawia, że rymowanka doskonale nadaje się do czytania na głos i pozwala się bawić w zapamiętywanie, w miarę jak lista połykanych zwierząt ptak, kot, pies, koza rośnie. Kolorowe, nieoczywiste ilustracje Graboffa wspaniale korespondują z tradycyjną rymowanką i ożywiają tę klasyczną historyjkę. Była raz starsza pani, która połknęła muchę. Chaps! Jednym ruchem muchę pożarła. Dziwne, że nie umarła. Była raz starsza pani, która połknęła pająka, A ten się wiercił i kręcił, i po jej wnętrzu się błąkał. Połknęła tego pająka, by upolował muchę, Bo jednym ruchem muchę pożarła. Dziwne, że nie umarła ()