Liliana Zganiacz-Mazur Volgorde van de boeken

Dział I - Zagadnienia muzyczne; Muzyka w życiu ludzi I. Podział muzyki II. Aparat wykonawczy utworów muzycznych Muzyka instrumentalna 1. Instrumenty strunowe: a) Instrumenty smyczkowe; b) Instrumenty szarpane; c) Instrumenty klawiszowe 2. Instrumenty dęte: a) Instrumenty dęte drewniane; b) Instrumenty dęte blaszane; c) Organy - akordeon 3. Instrumenty perkusyjne: a) O określonej wysokości dźwięku; b) O nieokreślonej wysokości dźwięku 4. Instrumenty elektryczne 5. Solowa muzyka instrumentalna 6. Zespołowa muzyka instrumentalna: a) Muzyka kameralna; b) Muzyka orkiestrowa Muzyka wokalna 1. Solowa muzyka wokalna 2. Chór a cappella Muzyka wokalno - instrumentalna III. Elementy dzieła muzycznego: a)elementy główne; b)elementy poboczne (wtórne) IV. Budowa utworu muzycznego V. Zasady kształtowania utworu muzycznego: a) zasada podobieństwa; b) zasada kontrastu Dział II - formy muzyczne I. Pieśń zwrotkowa II. Trzyczęściowa forma aba III.rondo

Książka zatytułowana 100 słynnych kompozytorów przedstawia stu najwybitniejszych twórców wszystkich epok. Wybór dokonany został na podstawie ich znaczenia w historii muzyki oraz wpływu, jaki mieli na dalszy jej rozwój. Przedstawieni zostali według nazwisk podanych alfabetycznie - od Isaaca Albéniza do Władysława Żeleńskiego. Historycznie obejmuje to okres od muzyki renesansowej: Mikołaja Gomółki, Orlando di Lasso i Giovanniego P. da Palestriny do twórców współczesnych: Krzysztofa Pendereckiego, Henryka Mikołaja Góreckiego, Wojciecha Kilara, Johna Caga i Karolheinza Stockhausena. Kompozytorzy ci pochodzą z różnych krajów europejskich; od twórców polskich, niemieckich, austriackich, francuskich, włoskich poprzez rosyjskich, angielskich, hiszpańskich, czeskich, węgierskich aż do amerykańskich - Scotta Joplina i Georga Gershwina. Znaleźć tu możemy również kompozytora fińskiego i brazylijskiego. Twórcy ci potraktowani zostali w sposób wszechstronny. Obok życiorysów podana jest, w miarę możliwości, ich pełna twórczość artystyczna. Kompozycje podzielone zostały na trzy działy ze względu na ich fakturę: muzykę wokalno - instrumentalną, instrumentalną i wokalną. Podana jest również ich ewentualna działalność literacka, następnie kompozytorzy w malarstwie, ekranizacjach filmowych i na końcu w anegdocie. Książka 100 słynnych kompozytorów przeznaczona jest dla szerokiego kręgu odbiorców. Wydzielona z całości twórczość każdego kompozytora potraktowana jest w sposób źródłowy, przez co przydatna jest do nauczania literatury muzycznej w szkołach muzycznych. Mniej znane terminy muzyczne zaznaczone są gwiazdkami i objaśnione na końcu książki. Materiał opisujący każdego kompozytora podany został w sposób plastyczny i przyjemny do czytania. Przybliża on sylwetkę twórcy nie tylko poprzez jego utwory, ale także nieznane fakty z życia, ich różne wypowiedzi w postaci cytatów z utworów literackich oraz anegdoty. Powoduje to, iż stają się oni bardziej ludzcy i bliscy współczesnemu człowiekowi.

Dział I - Formy muzyczne I. Faktura utworu muzycznego: faktura polifoniczna (wielogłosowa) - faktura homofoniczna(jednogłosowa) - faktura polifonizująca - faktura homofonizująca II. Formy polifoniczne III. Suita barokowa IV. Wariacje i technika wariacyjna V. Allegro sonatowe VI. Formy jednoczęściowe i cykliczne VII. Kompozytorzy popularnych etiud i sonatin: VIII. Muzyka absolutna i programowa XII. Muzyka sceniczna: muzyka baletowa - muzyka operowa - muzyka operetkowa - muzyka musicalowa Dział II - Tańce I. Tańce stylizowane: bolero - gawot - menuet - polka - tarantella - walc - marsz II. Polskie tańce ludowe i stylizowane: polonez - krakowiak - oberek - kujawiak - mazur - mazurek III. Stylizacja muzyki ludowej różnych narodów

ABC - Tańce stanowi kolejną pozycję książkową z cyklu Biblioteczka Ucznia wydaną przez Wydawnictwo Muzyczne CONTRA. Tańce potraktowane zostały w sposób wszechstronny i przedstawione w kolejności alfabetycznej. Obok cech charakterystycznych podana jest, w miarę możliwości, ich geneza oraz stylizacja. Rozróżnia się dwa zasadnicze rodzaje tańców. Pierwszy typ stanowią tańce użytkowe służące do zabawy towarzyskiej, drugi to tańce stylizowane. Wykorzystanie przez kompozytora w utworze środków charakterystycznych dla stylu odmiennej epoki lub indywidualnych cech innego twórcy nazywa się stylizacją, np. żyjący w I poł. XX w. Sergiusz Prokofiew (1891-1953) stylizował swoją I Symfonię klasyczną w duchu klasycznego stylu Josepha Haydna (1732-1809), a Maurice Ravel (1875-1937) napisał utwór na skrzypce i orkiestrę Tzigane w charakterze muzyki cygańskiej. Tańce zamieszczone w książce poprzedzone zostały szkicem historycznym. Obejmuje on okres od czasów muzyki ludów prymitywnych i krajów starożytnych, poprzez kulturę średniowiecza do muzyki oraz tańca współczesnego. Opisana jest również teatralna forma sceniczna, jaką jest widowisko baletowe. W książce tej tańce pojawiają się w różnych epokach, dlatego przy nazwiskach kompozytorów którzy wprowadzili je do swojej twórczości, podane są daty ich życia. W nawiasie po tytule dzieła (utworów orkiestrowych lub scenicznych) znajduje się także data oznaczająca ich napisanie lub pierwsze wykonanie. Książka ABC - Tańce przeznaczona jest dla szerokiego kręgu odbiorców. Materiał opisujący każdy taniec podany został w sposób plastyczny i sądzę, że przyjemny w czytaniu. Ukazana stylizacja potraktowana jest w sposób źródłowy, dlatego zalecana jest do nauczania literatury muzycznej w szkołach muzycznych. Książka może znaleźć zastosowanie także w pracy pedagogicznej nauczycieli w podstawowych szkołach ogólnokształcących, gimnazjach i liceach.

Muzyka dawna średniowiecze Renesans, czyli odrodzenie Formy muzyki renesansowej: muzyka religijna, muzyka świecka, muzyka instrumentalna Europejscy kompozytorzy XVI wieku, polscy kompozytorzy XVI wieku Barok Formy muzyczne epoki baroku: faktura instrumentalna, faktura wokalno-instrumentalna J.S. Bach, G.F. Haendel Barokowa muzyka skrzypcowa, klawesyniści francuscy, kompozytorzy polskiego baroku Klasycyzm J. Haydn, W.A. Mozart, L.v. Beethoven kompozytorzy polscy Romantyzm Formy romantyczne C.M.v. Weber, F. Schubert, R.Schumann, F. Mendelssohn-Bartholdy, F. Chopin Impresjonizm C. Ddebussy, M. Ravel Neoromantyzm w muzyce J. Brahms, R. Wagner, R. Strauss Kompozytorzy xix wieku Kompozytorzy francuscy: Ch. Gounod, C. Franck, E. Lalo, L. Delibes, G. Bizet, C. Saint-Saëns, J. Massenet, P. Dukas Kompozytorzy polscy: K. Kurpiński, I. Komorowski, A. Zarzycki, J. Zarębski Muzyka skrzypcowa: N. Paganini, K. Lipiński, H. Wieniawski, P. Sarasate, F. Kreisler Muzyka operowa: D. Auber, G. Rossini, G. Donizetti, V. Bellini, G. Verdi, R. Leoncavallo,G. Puccini, P. Mascagni Muzyka operetkowa: J. Offenbach, J. Strauss (ojciec), J. Strauss (syn), F. Lehár, I. Kálmán.

Książka zatytułowana Leksykon Kompozytorów jest kolejną pozycją cyklu ABC. Zamierzeniem było umieszczenie w niej jak najwięcej sylwetek kompozytorów polskich i obcych oraz ich związki z Polską (zawiera ponad 3.500 twórców). Informacje o nich mają charakter skrótowy, encyklopedyczny. Opisując kompozytora przyjęta została określona kolejność: najpierw najważniejsze cechy jego działalności, dane z życiorysu, następnie ogólne dane o stylu jego dzieł muzycznych i najważniejsze kompozycje. Wyszczególnienie utworów autorów obcych podkreśla ich nawiązanie do polskiej tradycji muzycznej i wykorzystania w swych dziełach pieśni i rytmów polskich tańców narodowych (np. poloneza, mazura). Przy utworach symfonicznych, instrumentalnych i wokalno- instrumentalnych podane są daty ich napisania lub wydania drukiem (rzadziej wykonania). Po tytule dzieła scenicznego podana jest data prapremiery oryginalnej albo powstania utworu; w przypadku wystawienia jego w Polsce także tytuł i data polskiej premiery. Objaśnienia skrótów umieszczone są w indeksie znajdującym się w końcowej części książki. Leksykon Kompozytorów przeznaczony jest dla szerokiego kręgu odbiorców przekazuje on wiadomości dotyczące twórców na przestrzeni dziejów. Szczególnie istotny jest dla uczniów szkół muzycznych, bowiem podana wiedza będzie im niewątpliwie pomocna przy wykonywaniu dzieł twórców z różnych epok.

Muzyka w II połowie XIX wieku Szkoły narodowe Szkoła rosyjska: M.Glinka, M.Bałakiriew, A.Borodin, M.Musorgski, N.Rimski-Korsakow, C.Cui, P.Czajkowski Szkoła czeska: B.Smetana, A.Dvořák Szkoła węgierska: F.Liszt Szkoła hiszpańska: I.Albéniz, E.Granados, M.de Falla Szkoła norweska: E.Grieg Szkoła polska: S.Moniuszko Kompozytorzy rosyjscy: A.Rubinstein, A.Skriabin Kompozytorzy polscy: Z.Noskowski, J.K.Gall Muzyka przełomu XIX i XX wieku Kompozytorzy polscy: W.Zeleński, S.Niewiadomski, F.Nowowiejski, B.Wallek- Walewski, E.Młynarski, M.Moszkowski, R.Statkowski, H.Melcer-Szczawiński, Z.Stojowski, P.Maszyński Młoda polska: M.Karłowicz, K.Szymanowski, L.Różycki, G.Fitelberg, A.Szeluto, I.J.Paderewski Muzyka xx wieku Kierunki w muzyce XX wieku: skala dwunastodźwiękowa, dodekafoniczna technika serialna, punktualizm, aleatoryzm, ekspresjonizm, technika sonorystyczna, bruityzm, muzyka elektroniczna, muzyka konkretna, monumentalizacja i kameralizacja aparatu wykonawczego, grafika muzyczna Kompozytorzy węgierscy: Z.Kodály, B.Bartók Kompozytorzy rosyjscy: I.Strawiński, S.Rachmaninow, S.Prokofiew, D.Szostakowicz, D.Kabalewski Światowi kompozytorzy muzyki współczesnej: E.Satie, A.Roussel, A.Schönberg, A.Webern, A.Berg, E.Varése, D.Milhaud, A.Honegger, P.Hindemith, F.Poulenc, O.Messiaen, J.Cage, P.Boulez, L.Nono, K.Stockhausen, G.Gershwin Polscy kompozytorzy muzyki współczesnej:W.Lutosławski, K.Penderecki, G.Bacewicz, T.Baird, J.Bauer, A.Bloch, A.Dobrowolski, J.Ekier, H.M.Górecki, W.Kilar, W.Kotoński, J.Krenz, J.i T.Maklakiewicz, A.Malawski, K.Moszumańska-Nazar, P.Perkowski, W.Rudziński, F.Rybicki, B.Schäffer, T.Serocki, K.Sikorski, T.Sygietyński, B.Szabelski, T.Szeligowski, J.Świder, Z.Turski, R.Twardowski, S.Wiechowicz, B.Woytowicz