Knut Hamson

Knut Hamsun benadrukte de ingewikkelde werking van de menselijke geest als het centrale onderwerp van de moderne literatuur, met als doel het "fluisteren van het bloed en het smeken van het beenmerg" te vangen. Hij zette dit literaire programma ijverig voort, beginnend met zijn debuutroman Honger, een psychologisch werk. Zijn monumentale oeuvre leverde hem in 1920 de Nobelprijs voor Literatuur op, wat zijn reputatie voor diepgaand psychologisch inzicht verstevigde.