
Hans Fallada
21. Juli 1893 – 5. Februar 1947
Hans Fallada ontpopte zich als een van de meest vooraanstaande literaire stemmen van de 20e-eeuwse Duitse literatuur, wiens werk diep werd gevormd door persoonlijke worstelingen met verslaving, maatschappelijke vervreemding en ingrijpende levenservaringen. Hij bezat een opmerkelijk vermogen om de vaak over het hoofd geziene levens van gewone mensen te belichten, hun strijd om te overleven en hun zoektocht naar betekenis in uitdagende omstandigheden te beschrijven. Fallada's proza kenmerkt zich door rauwe eerlijkheid, een scherp sociaal bewustzijn en een empathisch begrip voor de zwakheden en veerkracht van zijn personages. Met zijn unieke vertelstijl bood hij lezers een onverbloemd, doch meelevend portret van de menselijke conditie.