Selja Ahava is een auteur wiens werken zich verdiepen in diepe menselijke emoties en existentiële vragen. Haar stijl wordt vaak omschreven als poëtisch en introspectief, met een focus op detail en sfeer. Ahava's schrijven richt zich op het verkennen van de complexiteit van relaties en de zoektocht naar betekenis in het dagelijks leven. Haar proza nodigt lezers uit om na te denken over hun eigen ervaringen en perspectieven.
The Sayings of a FourteenYearOld Girl to the International Community Based on Her Mothers Poems. The words of a fourteen-year old immigrant, expressing the thoughts and emotions, moral and knowledge gained through her journey across horizons. With her mothers poems guiding her through the troubles and accomplishments of life, she has taken her experiences and put them into words, hoping to make a change. She has grown into the person she is, but she will grow into the person she will be.
WINNER OF THE EU PRIZE FOR LITERATUREOne quirk of fate can send life spiralling in the most unexpected direction...
Als alte Frau blickt Anna zurück auf ihr Leben, so, wie sie sich jetzt, da ihr Gedächtnis nachlässt, daran erinnert. An schöne wie an schwere Momente, an die Zeit in Finnland wie auch an den Neuanfang mit Thomas in England. Vor allem erinnert sie sich an ihr Häuschen mit den blauen Vorhängen auf einer Schäreninsel, inmitten von Möwen, Schilf und krummen Kiefern, wo sie die Sommer mit ihrer großen Liebe Antti verbrachte – und natürlich an den Tag, an dem ein Wal durch London schwamm ...
Są zdania, które dzielą czas na „przed” i „po”. Jednym z tych zdań jest: kobieta traci swojego męża. Bezradnie obserwuje, jak z każdym dniem traci go coraz bardziej, jak przeszłość i przyszłość zapadają się w nieznane – tak jak statki, które spadają za krawędź mapy, tam, gdzie żyją potwory morskie. Chce zapamiętać swojego męża, zanim całkowicie zniknie: kim był, jak się poruszał, jak zaraz po przebudzeniu siedział na niebieskiej kołdrze i oddychał. Chce udowodnić, że kiedyś miała męża. Ale inne obrazy niespodziewanie wyłaniają się ponad pozostałymi: Kolumb całujący piasek Indii. Kolumb rysujący mapę, na której umieszcza góry, wyspy i porty. Kolumb krzyczący w burzy: „Indie były tam!”. A kobieta myśli: można stanąć na piaszczystej plaży, narysować wyspę na mapie i nadać jej nazwę, a jednocześnie być poza kontynentem. Wciąż pamięta wszystko o swoim mężu i mówi: to było prawdziwe. Powieść opisująca emocjonalne zagubienie, gdy mąż po dziesięciu latach małżeństwa nagle pewnego ranka ogłasza: „W rzeczywistości zawsze chciałem być kobietą”. Empatyczna relacja o zakłopotaniu, zamieszaniu i trudnościach w zrozumieniu korekty płci i zmiany rzeczywistości, przeszłości i przyszłości. Równolegle do historii wyzwania pary dotyczącego zmiany tożsamości przebiega historia podróży Kolumba po świecie – odkrywania nowych lądów.