Koop 10 boeken voor 10 € hier!
Bookbot

Jan Wolkers

    26 oktober 1925 – 19 oktober 2007

    Jan Hendrik Wolkers wordt beschouwd als een belangrijke stem in de Nederlandse literatuur na de oorlog, bekend om zijn treffend directe en onverbloemde beschrijvingen van menselijke ervaringen, met name seksualiteit. Zijn proza kenmerkt zich door een rauwe eerlijkheid en levendige taal die de lezer onderdompelt. Wolkers' werk verkent diepgaande thema's met een unieke literaire stijl die zijn plaats onder de meest invloedrijke schrijvers van die tijd heeft verstevigd.

    Jan Wolkers
    Budgetboeken literatuur 4 boeken
    Zomerhitte
    Terug naar Oegstgeest
    Turks Fruit
    De doodshoofdvlinder
    De perzik van onsterfelijkheid
    • Vader is dood. Hij ligt erbij, fantaseert zoon Paul, als een rustende doodshoofdvlinder. Hallucinerend ziet Paul zijn vader zo de dodenrivier de Styx afdrijven. In dergelijke dagvisioenen en dromen voltrekt Paul zijn sublimatieproces. Van zwaargelovig huistiran 'ziet' hij zijn vader aas worden. Zelf wordt Paul van wrokkende oudste tot vaderfiguur-in-tegenlicht. Het bindweefsel van de roman is een vloed scherp geëtste waarnemingsdetails: een mozaïek van cultuurdiggels uit o.a. vaders comestibleswinkel, bijbel, fauna, Pauls flora, verkeersbelevenissen, de Engels taal (deels uit het literatuuronderwijs). Na een welbewuste afvlakking is er een weer stijgend slot. Een rijke roman.

      De doodshoofdvlinder
    • Tragikomische episoden, vol erotiek, dood en ellende, uit de relatie tussen een kunstenaar en de vrouw die hem verliet.

      Turks Fruit
    • 'Elke gelijkenis van figuren in dit boek met bestaande personen berust op toeval, behalve in het geval van de ijscoman aan het begin van de Leidse Hout.' De disclaimer aan het begin van Terug naar Oegstgeest geeft met een knipoog aan dat het hier om een roman gaat, ook al heet de ikfiguur Jan Wolkers en deelt hij een groot aantal autobiografische ervaringen met zijn schepper: de steil-christelijke vader met een verpieterende kruidenierszaak; de bewonderde oudere broer die in het laatste oorlogsjaar overlijdt; de inwisseling van het geloof der vaderen voor het communisme; de wording tot kunstenaar. Terug naar Oegstgeest is de elegantste sleutel tot Wolkers' vroege werk. Verval en dood, seks en wreedheid, Onze Vader en des schrijvers vader, broederliefde en eenzaamheid - het zit er allemaal in; verpakt in hoofdstukken die afwisselend in het verleden en in het heden spelen, en geschreven in een plastische taal die de hand van de beeldhouwer (die Wolkers óók is) verraadt. Tegelijkertijd is het door de aandacht voor de Tweede Wereldoorlog en het in de huiskamer uitgevochten (religieuze) generatieconflict een klein compendium van de naoorlogse Nederlandse literatuur. Zelfs het hedendaagse 'autobiografisme', waarom schrijvers als Palmen en Van Dis verketterd zijn, wordt in Terug naar Oegstgeest al aangekondigd.

      Terug naar Oegstgeest
    • Ineens stond er niet ver van mij af een jonge vrouw op die ik nog niet had waargenomen. Ik drukte me zo plat mogelijk in de helm en keek door mijn telelens naar haar. Ik zag de korrels zand op haar billen en rug zitten alsof ze van wellustig schuurpapier gevouwen was. Toen draaide ze zich om en haalde haarvingers dor haar blonde haren omhoog en keek mijn kant op.

      Zomerhitte
    • Dood, liefde en sex zijn de elementen die het leven van een jonge schilder bepalen.

      Brandende Liefde