Anatole France was een meester in de Franse proza, gevierd om een stijl gekenmerkt door edele elegantie, diep menselijk medeleven en een onderscheidende Gallische humor. Zijn carrière begon hij als dichter en journalist, maar hij werd een gevierd romanschrijver wiens personages vaak zijn eigen sceptische houding en ironische perspectief belichaamden. Door werken die de menselijke natuur satiriseerden en het occulte bekritiseerden, ving France meesterlijk de geest van zijn tijd, en verdiepte zich in intellectuele en morele dilemma's. Zijn latere romans verkenden diepere filosofische thema's, wat zijn nalatenschap verstevigde en hem de Nobelprijs voor Literatuur opleverde.
Historia o starym uczonym, bibliofilu zagrzebanym w książkach, oderwanym pozornie od życia, którego spotyka uczuciowa przygoda, zmieniająca jego dalsze losy. To także historia samotnego człowieka, wrażliwego na cudze niedole, którego główną zbrodnią jest posiadanie czułego i zdolnego do poświęceń serca. Snując tę opowieść o potrzebie kochania bohater-narrator traktuje z pewną ironią uczoność, głosi pochwałę świeżości uczuć i prostotę.