Po drugiej stronie siebie

Meer over het boek

Nie ma nic nudniejszego w literaturze, niz ludzie opisujacy swoje sny. Wydaje sie takiej czy takiemu, ze dowolne glupstwo moga napisac, ze fabula moze sie im rozlazic, logika zdarzen kulec, a postaci historyczne moga w najlepsze wykonywac dowolne dzialania, na przyklad wycinac z trzustki torebki po herbacie. Bo onirycznosc niby wszystko usprawiedliwia. Jest to nudne, glupie, egotyczne i, jakkolwiek bawi autora czy autorke, przewaznie niewnoszace kompletnie niczego. Wiec dlaczego Kackiej sie udalo? Dlaczego nieglupie, nienudne i ciekawe? Czy to w ogóle jest sprawiedliwe?Jacek Dehnel"Sny Kackiej odznaczaja sie wybitna bezczelnoscia. Raz traktuja jawe z karygodna dezynwoltura, jak materie plastyczna, z której lepia swiat zupelnie osobny - a wtedy Elizie wyrasta ogon albo gawedzi z Immanuelem Kantem, malym jak szczurek, a potem wsadza do koperty i wysyla do Królewca. Innym razem smieja sie z niedorzecznosci jawy i przedrzezniaja jej powage - wówczas Eliza pije wode z Wisly razem z najwyzszymi czynnikami panstwowymi albo wciaga pyl ze zrujnowanej Warszawy. A najdziwniejsze, ze zapisane (prawdopodobnie juz po przebudzeniu) nie traca niczego ze swej odurzajacej mocy i zachowuja roztargniony urok."Jerzy Franczak