Miałam syna Emila

Meer over het boek

Pięciu młodych ludzi, a wśród nich Emil Barchański, 17-letni uczeń liceum, w biały dzień, w centrum Warszawy, oblało czerwoną farbą, obrzuciło butelkami z benzyną i podpaliło pomnik Dzierżyńskiego, tak zwanego krwawego Feliksa – symbol terroru bolszewickiego. Ich akcja z 10 lutego 1982 roku zapoczątkowała serię zdarzeń, które doprowadziły do aresztowania Emila, esbeckich przesłuchań, tortur, represji i – 3 czerwca 1982 roku – do jego tragicznej śmierci. Był jedynym dzieckiem Krystyny Barchańskiej-Wardęckiej. Jej wspomnienia to cenne świadectwo matki, uczestniczki tamtych wydarzeń i świadka, a zarazem przejmująca opowieść o synu, odważnym, utalentowanym młodym człowieku, zaangażowanym w walkę po stronie „Solidarności”, i o dramatycznych przeżyciach w stanie wojennym. Nie sposób opowiedzieć całego życia, ani własnego, ani cudzego. Można ocalić od zapomnienia jedynie fragmenty, obrazy, anegdoty, wypowiedziane słowa i długo skrywane myśli. Temu służy ta rozmowa.