red. Ewa Grzęda Boeken

Książka składa się z siedmiu rozdziałów, w których z perspektywy literaturoznawczej pokazano działalność wydawniczą Jakuba Mortkowicza i jego żony Hanny. Uwaga skupiona jest przede wszystkim na wydaniach książek dla młodego odbiorcy ze wskazaniem nowatorstwa myśli pedagogicznej głoszonej przez sama Hanne Mortkowiczowa oraz wpisana w publikacje autorów stale obecnych w planie wydawniczym Mortkowiczów. Zasada, że dzieciom należy dać to, co najlepsze przyświecała działaniom wydawniczym obojga małżonków. Jak była realizowana pokazują kolejne rozdziały omawiające zarówno tematy książek wydawanych przez oficynę Mortkowicza, jak i analiza oraz interpretacja ich w kontekście współczesnego literaturoznawstwa. Autorki kolejnych rozdziałów omawiają więc pisarstwo samej Hanny Mortkowiczowej, pokazują nowatorstwo wydawcy realizującego projekt nowoczesnej książki dla dzieci, omawiają ilustracje do wydań baśni Andersena, pokazują sposoby wprowadzania tematów podróżniczych do świadomości czytelników młodych i dorosłych. Publikacja pokazuje także nowoczesnych twórców literatury, którzy zostali przez wydawcę docenienie, wprowadzeni na rynek wydawniczy i zyskali akceptację czytelników.

Filologiskt smrgasbord 4. Nordisk genklang r en samlingsvolym av vetenskapliga texter som gnas at spraken, litteraturen och kulturen i de nordiska lnderna. I den ingar bade litteratur- och sprakvetenskapliga bidrag, som pa ett flerdimensionellt stt beskriver forskningsresultaten inom ett brett geografiskt och kronologiskt spektrum. Frfattarna representerar universitet och institutioner i Polen, Sverige och Norge. Volymen presenterar mangfalden av skandinavistiska studier, och samtidigt uppvisar gemenskapen av intressen och variationen av perspektiv hos forskarna som har bidragit med sina studier.

Katalog towarzyszy kolejnej edycji konkursu Spojrzenia 2013 Nagroda Fundacji Deutsche Bank. Oprócz biogramów artystów oraz wyboru wystaw indywidualnych i zbiorowych, w których finaliści brali udział, katalog w ciekawy sposób pokazuje sylwetki twórców. Publikacja zawiera bogaty wybór zdjęć prac prezentowanych na wystawie oraz teksty krytyków i kuratorów nominujących artystów do nagrody, prezentacje wszystkich twórców i tekst kuratorek, opisujący zamysł wystawy.

Wobec dużej liczby różnego typu wydawnictw na tematy związane ze sztukami widowiskowymi, teatrem, jego antropologią, performatyką, potrzebny jest swego rodzaju przewodnik pokazujący te zjawiska, wprowadzający w podstawowe pojęcia dotyczące teatru, jego natury, form, przybliżający zagadnienia teoretyczne i zasady instytucjonalnej organizacji teatru. Powinien on ułatwiać również orientację w literaturze przedmiotu. Takim przewodnikiem jest właśnie prezentowany skrypt, opracowany przez osoby prowadzące wykłady z teatrologii. Publikacja adresowana jest przede wszystkim do studentów kulturoznawstwa, ale może być pomocną i interesującą pozycją także dla studentów polonistyki i innych kierunków humanistycznych. Ewa Wąchocka, kulturoznawca i teatrolog, pracuje w Instytucie Nauk o Kulturze Uniwersytetu Śląskiego, przez wiele lat kierowała Zakładem Teatru i Dramatu. Zajmuje się dramatem i teatrem XX i XXI wieku, teorią dramatu, ewolucją form we współczesnej dramaturgii, związkami dramatu z muzyką oraz praktykami performatywnymi. Autorka książek Między sztuką a filozofią. O teorii krytyki artystycznej Stanisława Ignacego Witkiewicza; Autor i dramat; Współczesne metody badań teatralnych; Milczenie w dwudziestowiecznym dramacie; współautorka monografii Intymne - prywatne - publiczne.

Monografia pt. Sztuka - Edukacja - Kultura. Z teorii i praktyki edukacji artystycznej prezentuje różnorodne rozważania, zarówno od strony teoretycznej, technologii warsztatu artystycznego, dydaktyki sztuki i innowacyjnych rozwiązań w edukacji artystycznej. Publikacja zmusza czytelnika do refleksji nad miejscem i rolą sztuki w edukacji i wychowaniu we współczesnej rzeczywistości edukacyjnej bardzo szeroko pojętej. Na ile edukacja artystyczna zmienia się, a na ile jest osadzona w tradycji kształcenia artystycznego, takie pytania formułują Autorzy tekstów. Publikacja jest adresowana do szerokiej rzeszy teoretyków sztuki, badaczy, dydaktyków sztuki którzy zastanawiają się nad kształtem rozumienia sztuki i jej walorów edukacyjnych we współczesnym kształceniu artystycznym na wszystkich szczeblach nauczania.

Zainteresowania badawcze autorów tomu skoncentrowane są na różnych dziedzinach nauki (od licznych gałęzi językoznawstwa, takich jak pragmatyka językowa, gramatyka historyczna czy fonetyka, po psychologię) i zróżnicowanych ujęciach teoretycznych, a kwestia inności/różnorodności stanowi motyw przewodni we wszystkich pomieszczonych w zbiorze tekstach. Zawsze przyciągała ona uwagę zwykłych ludzi i fascynowała uczonych. Wzbudzała agresję, niechęć lub podziw, zawsze ciekawość, dlatego tak wielu badaczy reprezentujących różne dziedziny poświęcało, i poświęca nadal, czas, by ją badać, zgłębiać jej naturę, a także opisywać, jak postrzegają ją inni. Na różnice w potocznym i akademickim rozumieniu inności zwraca uwagę Ewa Bogdanowska-Jakubowska. Ireneusz Kida analizuje odmienne użycie przedimka określonego w językach gockim i greckim. Zróżnicowanie języka japońskiego ze względu na płeć użytkownika przedstawia Maria Spiechowicz. Analiza stylów autoprezentacyjnych stosowanych przez uczonych prelegentów to temat wspólnie opracowany przez Ewę Bogdanowską- Jakubowska oraz Nikę Bogdanowską. Adam Pluszczyk bada podejście polskich studentów filologii angielskiej do niestandardowych odmian amerykańskiej wymowy języka angielskiego, a Tomasz Jakubowski ukazuje zjawisko transpłciowości, którego odbiór społeczny determinowany jest przez odmienność, jaką charakteryzują się osoby transpłciowe.

Teksty zawarte w tym zbiorze stanowią wkład w dyskusję na temat pojęcia twarzy, czynności twarzy oraz (nie)uprzejmości. Tom składa się z czterech części, każda omawia pojęcie twarzy i kwestie z nią związane z różnych perspektyw, oraz w różnych kulturach i różnych językach. Część pierwsza, Face and (im)politeness - theoretical issues, stanowi próbę redefinicji twarzy i jej związku z uprzejmością (Maria Sifianou), oraz analizuje kontekst jako czynnik mający istotny wpływ na twarz jednostki (Ewa Bogdanowska-Jakubowska). W części drugiej, Face and politeness in a cross-cultural and an intercultural perspective, mowa o włoskim pojęciu figura (Gudrun Held), wpływie komplementów na twarz w komunikacji międzykulturowej w środowisku akademickim (Marzieh Bashirpour and Imtiaz Hasnain), oraz o wyrażaniu opinii w rozmowach Polaków z Irlandczykami (Weronika Gąsior). Na część trzecią, Face, politeness and social norms, składają się trzy teksty: pierszy poświęcony roli zdrobnień w języku polskim (Paulina Biały), drugi - hinduskiej uprzejmości, trzeci - roli harmonii oraz pojęcia omoiyari w komunikacji w kulturze japońskiej (Maria Spiechowicz). Część czwarta, Face in different discourses, poświęcona jest twarzy w różnych dyskursach: tekstach Starego Testamentu (Marcin Kuczok), artykułach prasowych o tematyce politycznej (Yasuhisa Watanabe), oraz w dyskursie profesjonalnych tłumaczy ustnych (Ewa Bogdanowska-Jakubowska).

Nasilona w ostatnich latach w Europie migracja stawia mieszkańców naszego kontynentu przed licznymi problemami. Wymaga od nas nie tylko gotowości udzielenia migrantom doraźnej pomocy, ale również rozwiązania kwestii ich trwałej obecności w świecie, który nie był na nią przygotowany. Problemy poruszone w artykułach zebranych w niniejszej publikacji skupiają się wokół pytań, jaką rolę odegrać może edukacja obywatelska dorosłych w procesach integracji przybyszy z przyjmującymi ich społecznościami i jak wobec tego powinna się ona zmienić, by sprostać postawionym przed nią zadaniom. Odpowiedzi na te pytania szukają autorzy pochodzący z trzech różnych krajów: Niemiec, Polski i Ukrainy. W każdym z tych państw procesy migracji przybrały odmienne formy, pojawiły się tez inne reakcje na ten problem. Celem publikacji nie jest jednak diagnoza sytuacji w każdym kraju z osobna, ale skonfrontowanie ze sobą różnych punktów widzenia na problemy, które mimo specyficznych dla każdego państwa przejawów są pod wieloma względami do siebie podobne. Wspólnym rysem tych wypowiedzi jest przekonanie, że udana integracja nie może być utożsamiana z procesem polegającym tylko na dostosowywaniu się migrantów do zastanych, niepodlegających negocjacjom warunków. Przeciwnie, jej powodzenie zależy od gotowości miejscowych społeczności do zmian - od ich otwartości na to, co nowe i nieprzewidywalne. Taka otwartość wpisana jest w myślenie demokratyczne, dlatego o prezentowanej książce można powiedzieć, że traktuje o tym, jak przekazywać demokratyczne wartości, nie ograniczając wolności ludzi, dla których mogą one być czymś zupełnie nowym.

Światopoglądem humanisty nawiązuję do Problemów humanisty z roku 1973. W Problemach przedstawiłem skrótowo i przeważnie w układzie chronologicznym założenia (poniekąd również metody i wyniki) prac badawczych i naukowo- pisarskich, jakie realizowałem w ciągu mej kariery naukowej od roku 1930. Wobec tego, że w ich obrębie niemało czasu i miejsca poświęciłem sprawie powstawania zagadnień filozoficznych, start do Światopoglądu humanisty wydaje się zrozumiały, przynajmniej w przekonaniu autora. Jednakże rzecz ta nie tylko stąd się wywodzi. Jak to dość szczegółowo wyjaśniałem w Problemach humanisty, podnietę istotną do mych studiów uniwersyteckich stanowił niepokój światopoglądowy, który ostro przeżywałem w trzech ostatnich klasach gimnazjum klasycznego (19211924). Rezultat sprowadzał się do wniosku, że studiować muszę przede wszystkim filozofię, i to niezależnie od wartości praktycznej spodziewanego dyplomu akademickiego. Z góry wiedziałem, że nawet dyplom doktora filozofii na niewiele mi się przyda w przyszłej pracy zawodowej, a więc że oprócz filozofii wybrać trzeba będzie jakiś kierunek studiów, dzięki któremu miałbym zabezpieczoną pracę nauczyciela w szkole średniej. Zgodnie z tym faktycznie odbyłem studia dwukierunkowe (filozoficzne i historyczne), uzupełnione później pedagogicznymi; studia filozoficzne z głodu wiedzy czy z potrzeby serca, historyczne i pedagogiczne ze względów bytowych. [fragment Wstępu]

Monografia zbiorowa Literatura popularna T.3: Kryminał jest trzecim tomem z serii zapoczątkowanej przez publikację książki Literatura popularna T.1: Dyskursy wielorakie. Nie zapominając o ważnych pracach na temat kryminału Stanisława Barańczaka, Jerzego Siewierskiego, Bernadetty Darskiej, Mariusza Kraski, Mariusza Czubaja, Tadeusza Cegielskiego, Rogera Cailloisa, Stanko Lesica, a także o w całości poświęconych kryminałowi Tekstach z 1973 roku czy Czasie Kultury z 2010, trzeci tom badań nad literaturą popularną chcemy poświęcić właśnie temu gatunkowi. Kryminał stanowił i stanowi intelektualną zagadkę dla czytelnika oraz stawia wyzwania jego badaczom. Mimo niesłabnącej jego popularności i zwiększonego zainteresowania nim krytyków, wciąż sytuuje się na peryferiach współczesnego literaturoznawstwa. Artykuły umieszczone w tej książce są próbą refleksji nad tym zjawiskiem kultury.