Es ist sinnlos, jemandem, der es nicht unvermittelt begreift, zu erklären, warum das Nutzlose nicht das Sinnlose ist. Und noch viel sinnloser ist der Versuch, denjenigen, die im Kalkül verbleiben, das Nutzlose als das Eigentliche vorzustellen. Nur dann, wenn ich nicht nach der Wirkung schiele, bin ich ganz bei mir. Und so steckt im nutzlosen Dienen eine ebenso tragische wie wunderbare Lebenserfüllung. Denn das Nutzlose ist das, was nicht verwässert werden kann, was nicht en vogue ist und so jenen, der nutzlos sein Bestes gibt, eigentümlich auszeichnet: Das Nutzlose nämlich wird um seiner selbst willen betrieben, und wenn es vollendet ist, ist es gut – unabhängig davon, ob es etwas austrägt. „Was mich aufrecht hält auf den Meeren des Nichts, das ist allein das Bild, das ich mir von mir selber mache“, notierte Henry de Montherlant in diesem Sinne knapp und programmatisch. Er lebte von 1895 bis 1972 und verfaßte Romane, Novellen und Essays, Erzählungen, Theaterstücke und Gedichte, Aphorismen und Tagebücher. Die fünf hier verfügbar gemachten Texte sind eine Auswahl aus dem 1939 in Leipzig erschienenen Band Nutzloses Dienen. Die Übersetzung erfolgte damals durch Karl Heinz Bremer, der 1943 an der Ostfront fiel. Sie ist unverändert übernommen. Mit dem Vorwort „Sinnloses Erklären“ von Götz Kubitschek.
Henry de Montherlant Volgorde van de boeken
Henry de Montherlant was een romanschrijver, toneelschrijver, essayist en dichter. Als lid van de Académie française wordt hij beschouwd als een van de grootste schrijvers van de 20e eeuw, op gelijke voet met Proust of Céline. Zijn werken onderzoeken thema's als eer, kindertijd, vriendschap en mannelijkheid, met scherpe inzichten in de menselijke natuur. Montherlants kenmerkende proza en zijn verkenning van complexe morele landschappen maken zijn schrijven een belangrijke bijdrage aan de Franse literatuur.







- 2011
- 1990
Moustique
- 131bladzijden
- 5 uur lezen
L'histoire met en scène un écrivain qui prend à son service un garçon de quatorze ans rencontré dans les rues de Marseille, Vincent, surnommé Moustique, et l'emmène en voyage. Moustique est un personnage plein de fantaisie, débrouillard, qui a aussi sa fierté et son goût de l'indépendance. C'est surtout un conteur merveilleux. " La verve, le bonheur d'expression lui viennent aussi simplement que la respiration. " Moustique est un roman picaresque, les aventures d'un homme et d'un adolescent antre lesquels il y avait toute la vie dans sa fantaisie. Ce récit de la liberté de vivre et d'agir, Montherlant l'a écrit en 1929 et ne l'a jamais fait publier. Il est paru, pour la première fois, en 1986. Avec la publication de Moustique, c'est encore une retouche qui est apportée à la figure de l'auteur, au masque romain sous lequel son public et lui-même l'ont figé. Derrière le poète ardent mais drapé de Aux fontaines du désir (1927) se cache un voyageur épris d'aventures canailles, à l'écoute des réalités sociales, des mœurs et du langage populaire.
- 1990
La Reine morte : drame en trois actes
- 184bladzijden
- 7 uur lezen
C'est pendant la guerre, avec la création de La Reine morte, que Montherlant, célèbre depuis une vingtaine d'années déjà pour ses romans et ses essais, se fait connaître sur la scène française. Persuadé que la tragédie est l'une des clefs pour déchiffrer l'énigme des agissements humains et des rapports entre les êtres, Montherlant ressuscite avec La Reine morte la grande tragédie, mêlant conflits politiques et affrontements familiaux, dressant pour l'éternité dans une lutte à mort le fils contre le père. On connaît l'argument : un roi, très malade, fait tuer la femme, Dona Inès, que son fils Don Pedro a épousée secrètement. Il meurt devant le cadavre de «la reine morte».
- 1983
- 1977
- 1974
Die Knaben.
- 479bladzijden
- 17 uur lezen
Geheimes Leben hinter Internatsmauern. In DIE KNABEN versetzt uns der 1896 geborene und mit dem „Grand Prix du Roman” der Académie Française ausgezeichnete Henry de Montherlant in das bourgeoise Frankreich vor dem ersten Weltkrieg. Mit scharfer Beobachtungsgabe wird das Leben in einem von Geistlichen geleiteten Internat ausgebreitet: Das Geflecht der Beziehungen, die Abhängigkeiten, die ersten Gefühlsregungen junger Liebender. Und gleichzeitig herrscht die totale Kontrolle: Jeder bespitzelt jeden, Intrigen werden geschmiedet, Opfer für sadistische Quälereien ausgesucht. Montherlant verarbeitet autobiographische Erfahrungen bei der Beschreibung dieser geschlossenen Gesellschaft innerhalb der Internatsmauern.






