Kulturotwórcze i religijne aspekty podróży duchownych

Podróż, w tym również droga, jak przyjmują niektórzy badacze, była i jest nośnikiem kultury. Podróżnik - duchowny, wybierający się na wędrówkę, nie był tylko zwykłym turystą podziwiającym zabytki oraz piękno natury. Wyróżnić można kilka powodów skłaniających go do zaplanowania i zrealizowania wędrówki, a to: religijny, dyplomatyczny, naukowo-poznawczy oraz artystyczny. Chcąc przybliżyć i opisać podjętą podróż, autorzy artykułów niniejszego tomu, zatrzymali się na trzech podstawowych jej aspektach. Pierwszym był niewątpliwie sam podróżnik, decydujący się dobrowolnie i z ochotą, ale także pod przymusem, na rozkaz władzy zwierzchniej lub na zasadzie skazującego go wyroku sądowego, podjąć wędrówkę. Droga z wszystkimi jej konsekwencjami, a więc ryzykiem i niebezpieczeństwami czyhającymi na lądzie, morzu i w górach, to drugi aspekt podjętego problemu. Trzecim elementem było osiągnięcie zamierzonego rezultatu. A więc dyplomata wypełni podjęte zadanie, pielgrzym dotrze do miejsca uznanego za święte, duchowni artyści zrealizują zaplanowane dzieło sztuki, studiujący zakonnicy wzbogacą swą wiedzę, a wszyscy podróżujący z ciekawością turysty i z wiarą pielgrzyma odkryją nowy i nieznany świat.